जगाच्या कानाकोपऱ्यात भटकताना मातृभूमीचे बंध जपण्याचा अन् मनाच्या विविधरंगी, बहुअंगी स्पंदनाना व्यक्त करण्याचा एक छोटासा प्रयत्न! वाचण्याचा छंद जोपासताना बरचसं वाड्मय वेगवेगळ्या ठिकाणांहून संग्रहीत केलेलं आहे.
गुरुवार, २८ ऑक्टोबर, २०१०
रामायण, महाभारत के राजा और आज का समाज
रामायण और महाभारत में राजा के लिये प्रजा से अधिक महत्वपूर्ण कुछ नही होता था! राजा केवल राजा होता था और सारी प्रजा ही उसका परिवार होती थी! राजा को हर निर्णय लेने से पहले प्रजा के हित में सोचना उसका प्रथम कर्तव्य होता था! आज हमारे जीवन में भी इससे हमे आज भी कुछ सिखने को मिलता है! हर व्यक्ती को जीवन में कोई निर्णय लेते समय कम से कम उसके अपनों पर होनेवाले परिणाम का पुरा ध्यान रखना चाहिये!
रविवार, २४ ऑक्टोबर, २०१०
Inspirational forever - प्रेरणादायी - Collection
नशिबानं तुला दिली
नाही साथ
म्हणून का सोडतोस
जीवनाची वाट
नशिबानंच केला
तुझा घात
मग का बसलास असा
ठेवून हातावर हात
उठ आणि कर नशिबावर
आताच मात
नाशिबाच्याही पुढ जाण्याची
बांध मनाशी खुणगाठ
तरच सुखी होशील तू
खडतर आयुष्यात. -Unknown.
नात्यास नाव अपुल्या देऊ नकोस काही
साऱ्याच चांदण्यांची जगतास जाण नाही
गावातल्या दिव्यांना पथ तो कसा पुसावा
मंजिल की जयांची तारांगणात राही- कवी कुसुमाग्रज
आधार दुखीतांचे होतात हात ज्यांचे
सेवेत धर्म आहे, सेवेत तीर्थ ज्यांचे
सहवास ईस्वराचा त्याला वनात नाही
हृदयात देव आहे कोणी अनाथ नाही. -मंगेश पाडगावकर
एका मुलीने डॉक्टर ए.पी.जे. अब्दुल कलाम यांच्यावर लिहिलेल्या इंग्रजी कवितेच मराठीतील रुपांतरण- जे काही वर्ष्यापुर्वी लोकमतच्या मैत्र या पुरवणीमध्ये आल होतं....
कोण आहेस तू?
त्याच्या अस्तित्वाच्या
पहिल्याच दिवशी
सूर्यानं त्याला प्रश्न विचारला
त्यान काहीच उत्तर दिल नाही
आपल्या नियोजित मार्गावर
अतीव आत्मविश्वासानं
तो चालत राहीला
त्याच्या अस्तित्वाच्या
अखेरच्या दिवशी
सूर्यानं तोच प्रश्न
त्याला पुन्हा विचारला
ठाम विश्वासानं तो उत्तरला
मी स्वयंप्रकाशित आहे...
स्वयंभू आहे...
तुझ्याचसारखा!
सूर्यानं आपली सारी शस्त्रे खाली ठेवली
आणि तो त्याला शरण गेला
मानवानं केलेला हा त्याचा
आणखी एक पराभव होता...
नाही साथ
म्हणून का सोडतोस
जीवनाची वाट
नशिबानंच केला
तुझा घात
मग का बसलास असा
ठेवून हातावर हात
उठ आणि कर नशिबावर
आताच मात
नाशिबाच्याही पुढ जाण्याची
बांध मनाशी खुणगाठ
तरच सुखी होशील तू
खडतर आयुष्यात. -Unknown.
नात्यास नाव अपुल्या देऊ नकोस काही
साऱ्याच चांदण्यांची जगतास जाण नाही
गावातल्या दिव्यांना पथ तो कसा पुसावा
मंजिल की जयांची तारांगणात राही- कवी कुसुमाग्रज
आधार दुखीतांचे होतात हात ज्यांचे
सेवेत धर्म आहे, सेवेत तीर्थ ज्यांचे
सहवास ईस्वराचा त्याला वनात नाही
हृदयात देव आहे कोणी अनाथ नाही. -मंगेश पाडगावकर
एका मुलीने डॉक्टर ए.पी.जे. अब्दुल कलाम यांच्यावर लिहिलेल्या इंग्रजी कवितेच मराठीतील रुपांतरण- जे काही वर्ष्यापुर्वी लोकमतच्या मैत्र या पुरवणीमध्ये आल होतं....
कोण आहेस तू?
त्याच्या अस्तित्वाच्या
पहिल्याच दिवशी
सूर्यानं त्याला प्रश्न विचारला
त्यान काहीच उत्तर दिल नाही
आपल्या नियोजित मार्गावर
अतीव आत्मविश्वासानं
तो चालत राहीला
त्याच्या अस्तित्वाच्या
अखेरच्या दिवशी
सूर्यानं तोच प्रश्न
त्याला पुन्हा विचारला
ठाम विश्वासानं तो उत्तरला
मी स्वयंप्रकाशित आहे...
स्वयंभू आहे...
तुझ्याचसारखा!
सूर्यानं आपली सारी शस्त्रे खाली ठेवली
आणि तो त्याला शरण गेला
मानवानं केलेला हा त्याचा
आणखी एक पराभव होता...
बुधवार, २० ऑक्टोबर, २०१०
Unweaving the Rainbow –Richard Dawkins.
After sleeping through a hundred million centuries we have finally opened our eyes on a sumptuous planet, sparkling with colour, bountiful with life. Within decades we must close our eyes again. Isn't it a noble, an enlightened way of spending our brief time in the sun, to work at understanding the universe and how we have come to wake up in it? This is how I answer when I am asked -- as I am surprisingly often -- why I bother to get up in the mornings. To put it the other way round, isn't it sad to go to your grave without ever wondering why you were born? Who, with such a thought, would not spring from bed, eager to resume discovering the world and rejoicing to be a part of it?
-Unweaving the Rainbow –Richard Dawkins.
लक्षावधी शतके लोटली तेव्हा कुठे आपली झोपमोड झाली. आपल्याला जाग आली एका वसुंधरेच्या कुशीत. आपल्याला दिसली विविध रंगांनी नटलेली आणि बहुरूपी जीवासृष्टीने गजबजलेली प्रकृती. काही दशकांच्या पशचात पुन्हा डोळे मिटायचेत. या विश्वाच्या पसाऱ्यात आपल्याला जीवनादानाची जाग का आली? या गहन विश्वाचे आकलन व्हावे ही प्रेरणा केवढी उदात्त आहे! सूर्याची ही अल्पजीवी सोबत ज्ञानप्रकाशाने उजळून निघावी, हीच एकमेव आस आहे.
-Unweaving the Rainbow –Richard Dawkins.
लक्षावधी शतके लोटली तेव्हा कुठे आपली झोपमोड झाली. आपल्याला जाग आली एका वसुंधरेच्या कुशीत. आपल्याला दिसली विविध रंगांनी नटलेली आणि बहुरूपी जीवासृष्टीने गजबजलेली प्रकृती. काही दशकांच्या पशचात पुन्हा डोळे मिटायचेत. या विश्वाच्या पसाऱ्यात आपल्याला जीवनादानाची जाग का आली? या गहन विश्वाचे आकलन व्हावे ही प्रेरणा केवढी उदात्त आहे! सूर्याची ही अल्पजीवी सोबत ज्ञानप्रकाशाने उजळून निघावी, हीच एकमेव आस आहे.
मंगळवार, १९ ऑक्टोबर, २०१०
शेरो-शायरी- संग्रहीत
हमको खुशहाली में याराने अच्छे लगे,
जब जरा हालात बदले फासले अच्छे लगे,
यु ब जाहिर सब खफा थे उसकी हरकत पर,
पर जिस्म की उरयांनियो के जाविये अच्छे लगे,
बेशुमार आंखे कभी हम पे भी मंडराती रही,
उन दिनो की बात हैं जब आईने अच्छे लगे,
ये गझल युही अचानक चलते फिरते हो गयी,
सिर्फ मंजिल खलिल अच्छी लगी ऐसा नही,
हमसफर अच्छे मिले तो रास्ते अच्छे लगे...- Unknown.
मंजिल मूझे मिले या ना मिले
इसका गम नहीं,
मंजिल की जुस्तजू में
मेरा कारवां तो हैं - Unknown.
उनको देखने से चेहरे पे
आ जाती है रौनक,
वह समझते हैं
बिमार का हाल अच्छा है - Unknown.
अब हम समझे हमदर्दी का कडुवा है अंजाम बहुत
चलते फिरते लग जाते है यु दिलपर इल्जाम बहुत - साद अमरोही.
जब जरा हालात बदले फासले अच्छे लगे,
यु ब जाहिर सब खफा थे उसकी हरकत पर,
पर जिस्म की उरयांनियो के जाविये अच्छे लगे,
बेशुमार आंखे कभी हम पे भी मंडराती रही,
उन दिनो की बात हैं जब आईने अच्छे लगे,
ये गझल युही अचानक चलते फिरते हो गयी,
सिर्फ मंजिल खलिल अच्छी लगी ऐसा नही,
हमसफर अच्छे मिले तो रास्ते अच्छे लगे...- Unknown.
मंजिल मूझे मिले या ना मिले
इसका गम नहीं,
मंजिल की जुस्तजू में
मेरा कारवां तो हैं - Unknown.
उनको देखने से चेहरे पे
आ जाती है रौनक,
वह समझते हैं
बिमार का हाल अच्छा है - Unknown.
अब हम समझे हमदर्दी का कडुवा है अंजाम बहुत
चलते फिरते लग जाते है यु दिलपर इल्जाम बहुत - साद अमरोही.
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)